Een dag met pieken en dalen,deel 2
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Mike
26 April 2016 | Spanje, Roncesvalles
De merrie ligt op haar zij langs de kant van de weg. Eerst denken we dat ze ook is overleden, dat zou al erg tragisch zijn, maar ze leeft nog, dat maakt het nog verschrikkeliger. Als ze vervolgens ook nog haar hoofd opricht en je met diep bruine ogen aan kijkt alsof ze wil zeggen help mij, gaan we beide door de grond. Er zijn pelgrims bij haar, om haar gerust te stellen. De tranen staan in onze ogen, vooral omdat we machteloos zijn. We besluiten uiteindelijk om door te lopen, en te hopen dat ze het redt of als dat niet kan dat ze snel uit haar lijden verlost wordt.
Pas later die dag s avonds tijdens het diner horen we van een spanjaard dat zij de eigenaar gebeld hebben. Gelukkig ze is niet aan haar lot overgeleverd geweest, wat een opluchting. we zij de heledag in gedachten bij haar geweest. Uiteraard hopen we dat ze het heeft gered.
De klim gaat door we lopen inmiddels langs stukken sneeuw af. Ook hier weer een stijle klim, de laatste. Onze fysiek wordt nu echt op de proef gesteld. We persen de allerlaatste krachten eruit, krachten die we eigenlijk al niet meer dachten te hebben. Dan eindelijk het hoogste punt op ruim 1400 m. Puf om er een vreugde kreet uit te gooien is er al lang niet meer.
We passeren het punt dan ook gelaten en zijn blij met de afdaling.
We zijn vooraf al gewaarschuwd niet het stijle bospad te nemen, te gevaarlijk door gladheid. Het is recent nog mis gegaan met pelgrims.
Dus we dalen af langs het rustige, deels verharde stuk. We dalen van ruim 1400m af naar 925m. In de verte zien we de auberge van Ronchavalles. Maar we bereiken het pas daadwerkelijk na een afdaling van 1,5 uur.
Pfff wat een opluchting en euforie als we de toegangsweg naar de auberge op lopen. De afdaling is voltooid. We hebben het gewoon geflikt. In een dag de pyreneeën over!! Onmenselijk maar gelukt.
Tot onze verrassing worden we ontvangen door Kees Kruyf, ik zeg dat klinkt nederlands, Hij antwoord; dat zou we eens kunnen kloppen ja, welkom jongens, jullie zullen wel moe zijn. Kees legt ons in een notedop uit hoe de inschrijving gaat wat de mogelijkheden zijn, maar eerst mogen jullie je schoenen in de schoenenruimte in het rek plaatsen.
We schrijven ons in krijgen een bonnetje met nummer van je bed, instaleren ons, nemen een douche, en gaan nog even genieten van de laatste zonnestraaltjes op de binnenplaats. Om 1900u melden we ons voor het diner. Pelgrims menu. We treffen een groep andere nederlanders, die wit weg trekken als we zeggen dat we vandaag vanuit st jean pied de port zijn komen lopen. In een keer? Vragen ze met open mond.
Zij hebben het in tweeen gedeeld. Onze fylosofie is dat het daardoor niet minder zwaar wordt, maar dat zeggen we niet.
Om 21.00 uur ploffen we op bed en schrijf ik nog voor het blog. Mike gaat slapen; zegt hij, draait zich om en weg is hij. Wel verdiend en heel knap gedaan van hem. Ik heb bewondering voor zijn doorzetting, want hij is meerdere malen gestorven op die "berg".
Pas later die dag s avonds tijdens het diner horen we van een spanjaard dat zij de eigenaar gebeld hebben. Gelukkig ze is niet aan haar lot overgeleverd geweest, wat een opluchting. we zij de heledag in gedachten bij haar geweest. Uiteraard hopen we dat ze het heeft gered.
De klim gaat door we lopen inmiddels langs stukken sneeuw af. Ook hier weer een stijle klim, de laatste. Onze fysiek wordt nu echt op de proef gesteld. We persen de allerlaatste krachten eruit, krachten die we eigenlijk al niet meer dachten te hebben. Dan eindelijk het hoogste punt op ruim 1400 m. Puf om er een vreugde kreet uit te gooien is er al lang niet meer.
We passeren het punt dan ook gelaten en zijn blij met de afdaling.
We zijn vooraf al gewaarschuwd niet het stijle bospad te nemen, te gevaarlijk door gladheid. Het is recent nog mis gegaan met pelgrims.
Dus we dalen af langs het rustige, deels verharde stuk. We dalen van ruim 1400m af naar 925m. In de verte zien we de auberge van Ronchavalles. Maar we bereiken het pas daadwerkelijk na een afdaling van 1,5 uur.
Pfff wat een opluchting en euforie als we de toegangsweg naar de auberge op lopen. De afdaling is voltooid. We hebben het gewoon geflikt. In een dag de pyreneeën over!! Onmenselijk maar gelukt.
Tot onze verrassing worden we ontvangen door Kees Kruyf, ik zeg dat klinkt nederlands, Hij antwoord; dat zou we eens kunnen kloppen ja, welkom jongens, jullie zullen wel moe zijn. Kees legt ons in een notedop uit hoe de inschrijving gaat wat de mogelijkheden zijn, maar eerst mogen jullie je schoenen in de schoenenruimte in het rek plaatsen.
We schrijven ons in krijgen een bonnetje met nummer van je bed, instaleren ons, nemen een douche, en gaan nog even genieten van de laatste zonnestraaltjes op de binnenplaats. Om 1900u melden we ons voor het diner. Pelgrims menu. We treffen een groep andere nederlanders, die wit weg trekken als we zeggen dat we vandaag vanuit st jean pied de port zijn komen lopen. In een keer? Vragen ze met open mond.
Zij hebben het in tweeen gedeeld. Onze fylosofie is dat het daardoor niet minder zwaar wordt, maar dat zeggen we niet.
Om 21.00 uur ploffen we op bed en schrijf ik nog voor het blog. Mike gaat slapen; zegt hij, draait zich om en weg is hij. Wel verdiend en heel knap gedaan van hem. Ik heb bewondering voor zijn doorzetting, want hij is meerdere malen gestorven op die "berg".
-
26 April 2016 - 20:09
Dick En Elly:
Toppers! -
26 April 2016 - 20:22
Hetty:
Super, echte bikkels!! -
26 April 2016 - 20:22
Hetty:
Super, echte bikkels!! -
26 April 2016 - 22:20
Loes Bots:
Pfff wat een tocht. Zo te lezen echt afzien. Geweldig dat jullie het hebben gehaald!
-
27 April 2016 - 00:30
Astrid:
Mijn God.....Bart wat een afzien en wat ontzettend mooi geschreven.
Ik wist het....jullie kunnen dit!!!
-
27 April 2016 - 00:47
Henny Aarts:
Ik heb met jullie mee geleefd tijdens de beschrijving van de route, ik voel het bijna in mijn benen :-)) Maar als he het gehaald hebt dan ben je supertrots, en ik met jullie. Geweldig , Moet ook nog wel even aan het paard denken, wat zal het moeilijk zijn geweest om door te lopen, maar je kunt niks.
Veel succes voor morgen en maar hopen dat jullie niet teveel spierpijn hebben -
27 April 2016 - 11:09
Tebiena :
Wat knap zeg en dat om te beginnen. En vervelend met zo'n confrontatie van een paard en veulen.
Hopelijk is dit het enige nare wat je onderweg tegen komt. Veel succes tot de volgende blog. -
29 April 2016 - 20:36
Geno:
Een super goed begin en ook nog volgens planning....genieten van de uitzichten dat is pas avonturieren. -
29 April 2016 - 20:44
Peter:
Knap werk jongens..... Petje af
Mark en ik hebben t er de afgelopen wandelingen in zuidlimburg herhaaldelijk over gehad.
.......en dan moeten Bart en Mike nog eens zo ver!!!
Grote klasse... Nogmaals petje af
-
18 Mei 2016 - 16:06
Wilma Binnendijk:
Wat een doorzettingsvermogen maar ik had niet anders verwacht.
Geweldig goed gedaan Mike en Bart.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
