PAMPLONA - PUENTE LA REINA 24.3KM
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Mike
29 April 2016 | Spanje, Puente la Reina
PAMPLONA- PUENTE LA REINA (brug voor de Koningin.) 24,3 km.
Vanmorgen om 6.00 uur gaat de wekker. Wederom heerlijk geslapen. Even opfrissen waterzak vullen, en de tas inpakken, voorzover dat gister nog niet was gedaan. We verlaten ons hostel rond 7.30 uur. De receptie is pas vanaf 14.00 uur bezet, dus we laten de pasjes van het deurslot achter op hrt speciaal gemaakte kaarten houder op de balie. We trekken de deur naar de straat open, en stappen direct in de gezellige bezigheid van de straten van Pamplona, want dat is het, een heel gezellige stad.
De meeste winkels gaan pas later open, maar dan zijn wij al buiten de stad.
We zoeken een leuk zaakje voor ons ontbijt, op onze weg de stad uit vinden we een bakkerachtige zaak. Je ziet ze hier in spanje meer, ze verkopen niet alleen brood, het is eigenlijk een combinatie van bakker en grand-café, heel gezellig. Jammer dat we dat in Nederland niet kennen. Maar in zuidelijke landen zie zowiezo dat mensen meer buiten hun huis leven. Zo ook het ontbijtje komt de spanjaard in zo'n zaak doen. De zuidelijke atmosfeer is ook voelbaar in de stad. Het is gezellig saamhorig bourgondisch en warm. Hoe prettig ook om te verblijven, na het ontbijt wandelen de stad uit via het universiteitsterein. De drukte van de stad neemt langzaam af het wordt weer rustiger om ons heen. Het landschap veranderd van stenen naar groen van de natuur, het asfalt veranderd in grindpad. En plots zijn we zover dat we Pamplona als een schaduw achter ons zien liggen. Het geluid van het verkeer verstompt meer en meer en maakt plaats voor krakend grind onder onze voeten bij elke stap, ik vind het een heel prettig geluid. Langzaam aan gaan we weer stijgen. Van 450m naar 750m. Ook vandaag hebben we prachtig weer dus met korte mouwen, lopen we door prachtige landschappen. Stuk voor stuk lijken het wel schilderijen waarin je loopt. We blijven hier maar over verwonderd. Ook vandaag zitten er weer veneinige stukjes helling in dus weer rustig aan naar boven anders loop je jezelf voorbij. Na 11km komen we in Zariquiengui (zarakwintji) Ja ja zo heet het echt. We nemen even pauze voor een banaan en manderijn. En.... de broekspijpen worden afgeritst. Even insmeren is wel nodig want onze benen steken wel heel erg af bij al die zuid- Europeanen die al een lekker kleurtje hebben, ik schrik er zelf van. Nu is het een dikke 5km klimmen. Boven op de kammen van het gebergte staan witte windmolens rustig te draaien ( mañana, mañana). Daar moeten we naar toe, naar Alto del Perdón daar staat onze eerste echte "landmark" van de camino, het monument voor de pelgrim. Na een pittige klim zijn we op de top, en we zijn niet alleen. 30 medepelgrims vergezellen ons. Bij ieder vertrek van iemand klinkt.....Buen Camino. Even poseren met de arme stakkers van roestig metaal. Zij hebben het duidelijk zwaarder dan wij, zo dachten wij. Later blijkt niets minder waar.
We zijn op het hoogste punt van vandaag 750m, dus eten we een boccadillio (stokbrood) en een blikje fris. We kunnen er weer tegenaan, en zetten de afdaling in, buen camino, klinkt het.
Ook wij krijgen het nu even moeilijk. Het afdalend pad blijkt uit keien te bestaan. Regelmatig leverd dat een glijpartijtje op. En nog erger we worden achtervolgt door een koffieclubje van americaanse kletstantjes. Die volgens ons een leuke dagtrip hebben geboekt en straks met de helikopter terug gevlogen worden naar hun 5 sterren hotel. Het kakeld er flink oplos, terwijl je echt geconcentreerd moet afdalen en goed moet kijken waar je je voeten zet. Zij hebben daar duidelijk minder concentratie voor nodig. Gelukkig raken ze verder achter op ons, en komen de omgevingsgwluiden weer op de voorgrond. We komen in Uterga, een slapend dorpje, zo lijkt. Niemand op straat een net maar weinig inspirerend plaatsje, we lopen er dan ook gauw genoeg doorheen. We passeren een erg aanlokkelijk terras, dat gezellig vol zit met medepelgrims van alle nationaliteiten. Je begint ook mensen te herkennen omdat je ze vaker tegenkomt. We hebben inmiddels uitgevogeld hoe we een gewone koffie moeten bestellen.
PAMPLONA - PUENTA LA REINA (deel 2)
We hebben inmiddels uitgevogeld hoe we een gewonen koffie kunnen krijgen, want een "regular coffee" wordt hier al snel een "espresso" of een "espresso doublé".
We bestellen daarom een "coffee americano" die lijkt het meest op wat wij koffie noemen. Mike is even binnen naar het toilet als ik naast mijn onder de tafel getik hoor. Naast me is een musje drukdoenden om kiezeltjes te verleggen, zodat hij de kruimeltjes onder het kiezeltje kan op pikken. Het musje doet dit heel vakkundig, ik verbaas me dat het zo slim is en zoveel kracht in zijn bek heeft om het kiezeltje op te kunnen pakken en naast zicht te laten vallen. Ik vind het zo grappig dat ik besluit er een filmpje van te maken. Na de koffie is het weer stappen geblazen, op naar Óbanos. Hier halen we een stempel in het plaatselijk kerkje, waar een vriendelijke oude dame de stempel in onze credential plaatst, ze lacht een keer en gaat weer verder met waar ze mee bezig was. Wij verlaten het kerkje, wat er piekfijn uit zag, en lopen door naar Puente la Reina. Dit is een stadje uit een spaanse western. Betoverend mooi. En bij binnenkomst van het plaatsje onmoeten we meteen heel bijzondere inwoners. Ooievaars hebben hun nest gemaakt op de sprookjesachtige kerktoren. Het maakt het allemaal nog mooier dan het al is. We zoeken eerst een slaapplekje, daarna bekijken we het plaatsje eens goed. De eerste herberg is vol. We gaan naar de volgende een kleine herberg in een apartementcomplex(je). We worden enthousiast ontvangen door Natalia, een Braziliaanse. Ze stelt zich voor en vraagt onze namen. Schoenen mogen weer in het rekje. Natalia heeft een zakje met allemaal papieren hartjes erin. We mogen er een trekken. Mike heeft "Amor" (liefde), getrokken, ik trek "confidianze" (zelfverzekerdheid". Natalia blijkt er creatief te zijn, en lijkt een voorliefde te hebben voor hartjes en sterren. Haar auberge heeft dan ook Estrella (ster). We zijn de eerste vandaag en krijgen de twee persoonskamer. Het is eenvoudig, maar ze heeft er zichtbaar met passie iets van gemaakt. We krijgen een rondleiding en drukt ons op het hart ons vrij welkom te voelen. Nou dat is gelukt. Ze heeft duidelijk plezier in wat ze doet en straalt dat ook uit. We douchen rusten en schrijven even voor het blog en gaan dan het dorpje verkennen. We nemen een pilsje in het zonnetje, als die achter de middeleeuwse gevels verdwijnt ga wij verder op verkenning. Later op de avond eten we nog alleen een hoofdgerecht echt honger hebben we niet.
We lopen nog een rondje en besluiten dat het tijd is om op bed te gaan. We lezen jullie reacties nog op ons blog erg leuk. We plaatsen de nieuwe op de site, en kruipen dan in onze lakenzak. WAT EEN MOOIE DAG WAS HET WEER!!!
Vanmorgen om 6.00 uur gaat de wekker. Wederom heerlijk geslapen. Even opfrissen waterzak vullen, en de tas inpakken, voorzover dat gister nog niet was gedaan. We verlaten ons hostel rond 7.30 uur. De receptie is pas vanaf 14.00 uur bezet, dus we laten de pasjes van het deurslot achter op hrt speciaal gemaakte kaarten houder op de balie. We trekken de deur naar de straat open, en stappen direct in de gezellige bezigheid van de straten van Pamplona, want dat is het, een heel gezellige stad.
De meeste winkels gaan pas later open, maar dan zijn wij al buiten de stad.
We zoeken een leuk zaakje voor ons ontbijt, op onze weg de stad uit vinden we een bakkerachtige zaak. Je ziet ze hier in spanje meer, ze verkopen niet alleen brood, het is eigenlijk een combinatie van bakker en grand-café, heel gezellig. Jammer dat we dat in Nederland niet kennen. Maar in zuidelijke landen zie zowiezo dat mensen meer buiten hun huis leven. Zo ook het ontbijtje komt de spanjaard in zo'n zaak doen. De zuidelijke atmosfeer is ook voelbaar in de stad. Het is gezellig saamhorig bourgondisch en warm. Hoe prettig ook om te verblijven, na het ontbijt wandelen de stad uit via het universiteitsterein. De drukte van de stad neemt langzaam af het wordt weer rustiger om ons heen. Het landschap veranderd van stenen naar groen van de natuur, het asfalt veranderd in grindpad. En plots zijn we zover dat we Pamplona als een schaduw achter ons zien liggen. Het geluid van het verkeer verstompt meer en meer en maakt plaats voor krakend grind onder onze voeten bij elke stap, ik vind het een heel prettig geluid. Langzaam aan gaan we weer stijgen. Van 450m naar 750m. Ook vandaag hebben we prachtig weer dus met korte mouwen, lopen we door prachtige landschappen. Stuk voor stuk lijken het wel schilderijen waarin je loopt. We blijven hier maar over verwonderd. Ook vandaag zitten er weer veneinige stukjes helling in dus weer rustig aan naar boven anders loop je jezelf voorbij. Na 11km komen we in Zariquiengui (zarakwintji) Ja ja zo heet het echt. We nemen even pauze voor een banaan en manderijn. En.... de broekspijpen worden afgeritst. Even insmeren is wel nodig want onze benen steken wel heel erg af bij al die zuid- Europeanen die al een lekker kleurtje hebben, ik schrik er zelf van. Nu is het een dikke 5km klimmen. Boven op de kammen van het gebergte staan witte windmolens rustig te draaien ( mañana, mañana). Daar moeten we naar toe, naar Alto del Perdón daar staat onze eerste echte "landmark" van de camino, het monument voor de pelgrim. Na een pittige klim zijn we op de top, en we zijn niet alleen. 30 medepelgrims vergezellen ons. Bij ieder vertrek van iemand klinkt.....Buen Camino. Even poseren met de arme stakkers van roestig metaal. Zij hebben het duidelijk zwaarder dan wij, zo dachten wij. Later blijkt niets minder waar.
We zijn op het hoogste punt van vandaag 750m, dus eten we een boccadillio (stokbrood) en een blikje fris. We kunnen er weer tegenaan, en zetten de afdaling in, buen camino, klinkt het.
Ook wij krijgen het nu even moeilijk. Het afdalend pad blijkt uit keien te bestaan. Regelmatig leverd dat een glijpartijtje op. En nog erger we worden achtervolgt door een koffieclubje van americaanse kletstantjes. Die volgens ons een leuke dagtrip hebben geboekt en straks met de helikopter terug gevlogen worden naar hun 5 sterren hotel. Het kakeld er flink oplos, terwijl je echt geconcentreerd moet afdalen en goed moet kijken waar je je voeten zet. Zij hebben daar duidelijk minder concentratie voor nodig. Gelukkig raken ze verder achter op ons, en komen de omgevingsgwluiden weer op de voorgrond. We komen in Uterga, een slapend dorpje, zo lijkt. Niemand op straat een net maar weinig inspirerend plaatsje, we lopen er dan ook gauw genoeg doorheen. We passeren een erg aanlokkelijk terras, dat gezellig vol zit met medepelgrims van alle nationaliteiten. Je begint ook mensen te herkennen omdat je ze vaker tegenkomt. We hebben inmiddels uitgevogeld hoe we een gewone koffie moeten bestellen.
PAMPLONA - PUENTA LA REINA (deel 2)
We hebben inmiddels uitgevogeld hoe we een gewonen koffie kunnen krijgen, want een "regular coffee" wordt hier al snel een "espresso" of een "espresso doublé".
We bestellen daarom een "coffee americano" die lijkt het meest op wat wij koffie noemen. Mike is even binnen naar het toilet als ik naast mijn onder de tafel getik hoor. Naast me is een musje drukdoenden om kiezeltjes te verleggen, zodat hij de kruimeltjes onder het kiezeltje kan op pikken. Het musje doet dit heel vakkundig, ik verbaas me dat het zo slim is en zoveel kracht in zijn bek heeft om het kiezeltje op te kunnen pakken en naast zicht te laten vallen. Ik vind het zo grappig dat ik besluit er een filmpje van te maken. Na de koffie is het weer stappen geblazen, op naar Óbanos. Hier halen we een stempel in het plaatselijk kerkje, waar een vriendelijke oude dame de stempel in onze credential plaatst, ze lacht een keer en gaat weer verder met waar ze mee bezig was. Wij verlaten het kerkje, wat er piekfijn uit zag, en lopen door naar Puente la Reina. Dit is een stadje uit een spaanse western. Betoverend mooi. En bij binnenkomst van het plaatsje onmoeten we meteen heel bijzondere inwoners. Ooievaars hebben hun nest gemaakt op de sprookjesachtige kerktoren. Het maakt het allemaal nog mooier dan het al is. We zoeken eerst een slaapplekje, daarna bekijken we het plaatsje eens goed. De eerste herberg is vol. We gaan naar de volgende een kleine herberg in een apartementcomplex(je). We worden enthousiast ontvangen door Natalia, een Braziliaanse. Ze stelt zich voor en vraagt onze namen. Schoenen mogen weer in het rekje. Natalia heeft een zakje met allemaal papieren hartjes erin. We mogen er een trekken. Mike heeft "Amor" (liefde), getrokken, ik trek "confidianze" (zelfverzekerdheid". Natalia blijkt er creatief te zijn, en lijkt een voorliefde te hebben voor hartjes en sterren. Haar auberge heeft dan ook Estrella (ster). We zijn de eerste vandaag en krijgen de twee persoonskamer. Het is eenvoudig, maar ze heeft er zichtbaar met passie iets van gemaakt. We krijgen een rondleiding en drukt ons op het hart ons vrij welkom te voelen. Nou dat is gelukt. Ze heeft duidelijk plezier in wat ze doet en straalt dat ook uit. We douchen rusten en schrijven even voor het blog en gaan dan het dorpje verkennen. We nemen een pilsje in het zonnetje, als die achter de middeleeuwse gevels verdwijnt ga wij verder op verkenning. Later op de avond eten we nog alleen een hoofdgerecht echt honger hebben we niet.
We lopen nog een rondje en besluiten dat het tijd is om op bed te gaan. We lezen jullie reacties nog op ons blog erg leuk. We plaatsen de nieuwe op de site, en kruipen dan in onze lakenzak. WAT EEN MOOIE DAG WAS HET WEER!!!
-
29 April 2016 - 23:21
Henny:
Mooi verslag vanaf het gezellige bakkerswinkeltje , via de kletsende Amerikaantjes tot het verfrissende biertje X -
30 April 2016 - 00:40
Jos Konings:
Hallo Bart en Mike,
Geweldig wat jullie doen en meemaken!! Kilometer na kilometer nieuwe inzichten krijgen, nieuwe mensen ontmoeten, kennismaken met nieuwe ideëen en nieuwe inzichten. En uiteindelijk ontdekken dat we allemaal op zoek zijn naar …. Ik denk wel dat deze reis levenskracht geeft. Mijn vader ofwel Barts opa, opa Konings had dit altijd op zijn wensenlijstje staan. De caminio lopen, en vooral vanuit spiritueel opzicht. Hij was een gelovig iemand waarbij “mens zijn” centraal stond. We zijn allemaal gelijk. Dit uitdragen en bevestigd zien door de medemens zou zijn caminio zijn geweest. Trouwens, ik denk dat jouw pa ook graag deze tocht zou willen maken. Een aardje naar zijn vaartje. Dus jullie blog doen ook aan mijn vader denken. Spiritueel is er dus al iets gaande ;-).
De inhoud van de blogs en schrijfstijl zijn onderhoudend en een boek waardig. Ga zo door !!!
En wat jullie reis betreft, je moet altijd door een dal gaan om de top te bereiken!!
Veel lieve groeten van Nonkel Zjos en Tante Jet ;-)
-
30 April 2016 - 00:45
Jos Konings:
enne...doet ter wa meer foto's bij... da's dubbel genieten
Groetjes
Wij -
30 April 2016 - 10:01
Dick En Elly:
Heerlijk om te lezen..... -
30 April 2016 - 11:54
Bart:
Ome Jos,
Wat leuk te lezen van opa. Hij is zeker bij me.
Ik zal hem ook voor hem lopen en natuurlijk ook ons pap neem ik gedachten mee op deze reis omdat ik ook weet dat hij dit geweldig vind. -
30 April 2016 - 13:11
Loes:
Zo leuk om jullie te volgen en een beetje mee te krijgen hoe het daar is. Echt goed geschreven! Groetjes
-
30 April 2016 - 16:05
Astrid:
En hoe goed past liefde en zelfverzekerdheid bij elkaar......het kan geen toeval zijn dat jullie die hartjes trokken.... -
30 April 2016 - 20:39
Sjaak En Annemie:
Hoi Bart en Mike hier is alles OK .Bij jullie gaat ook alles naar wens en de eerste week zit er op.wij genieten met volle teugen van de verslagen en de foto's die we krijgen. VAndaag de eerste regen gehad! ,maar nat van de zweet of regen maakt niet echt verschil voor ,n paar bikkels als Julie.Ik zou zeggen ga lekker door met genieten.dan doen wij dat hier ook. Veel liefs van ons samen en tot wederhoren. -
01 Mei 2016 - 22:03
Peter:
Wat een verhaal, en wat een details.
Net of we er bij zijn geweest.
Vooral leuk dat jullie er plezier in hebben en dat het zwoegen beloond wordt met mooie wandelmomenten en hartelijke mensen waar jullie verblijven -
04 Mei 2016 - 12:41
Margot Pijnenborgh :
Dag Bart en Mike,
Wat leuk om jullie mooie en uitgebreide reisverslag te lezen!
Wat een mooie reis! Heel veel plezier en succes gewenst!
Hartelijke groeten Margot Pijnenborgh
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
