Een bijzondere nacht werkt door in de dag.
Blijf op de hoogte en volg Bart en Mike
01 Mei 2016 | Spanje, Torres del Río
EEN BIJZONDERE NACHT WERKT DOOR IN DE DAG.
Estella - Torres del Rio. (30km)
Om 5.30 uur word ik wakker, kijk om me heen en constateer dat er al wat bedrijvigheid om me heen is. Mike loopt al opgefrist rond, voor hem kon de nacht niet snel genoeg voorbij zijn. Niet geslapen, teveel mensen in een te klein "hok", bed naast bed naast bed. De een snurkt de ander nog meer, het was veel te warm, het bed was nog erger dan een zinkende titanic. Nee voor Mike was het goed dat hij om 5.30u eindelijk verlost kon worden van deze kwelling. Ik blijf nog even een halfuurtje het "zinkende schip" om nog wat wakker te worden voor ik in aktie kom. Ik heb altijd even wat aanlooptijd nodig, voor ik weer helemaal op aarde ben. Ik ben in dit proces hier wel sneller dan thuis. Als ik "er ben", gaan we vast ontbijten, hebben we dat maar gehad, nu het zo druk is. Anneke en Pauline uit Hoorn, zitten al aan de koffie. Mike en ik nemen ook een kopje, toast met jam en voor mij nog een schaaltje cruslie met melk. Thomas een jonge man uit Denemarken is inmiddels ook aangeschoven, hij lag naast ons. We vertellen hem dat het ons verbaasde dat hij in het volle licht van het ene op het andere moment in slaap was. Hij zegt dat hij inderdaad een knop omzet en dan slaapt. Thomas heeft zijn hele hielen al stuk gelopen, al de eerste dag naar Ronchevalles. Vanmorgen probeerd hij eerst zijn wandelschoenen, maar kiest uiteindelijk toch zijn sportschoentjes, zie ik in een ooghoek.
Wij hebben onze schoenen ook uit de kast gepakt en beginnen met onze vetertechniek. We hebben verschillende vetertechnieken geleerd bij het loopcentrum in horst. Je kunt heel veel sturen door je veters anders te strikken, maar het maakt op zo'n dag een wereld van verschil. Op een klein blaartje onder mijn teen na zijn onze voeten in prima vorm. Mede dankzij de vetertechniek.
We vertrekken Estella uit en gaan wederom stijgen, Mike heeft altijd even tijd nodig om in "the flow" te komen. Het ritme van ademhaling in combinatie met stappen zetten. We stijgen naar Irache, onder pelgrims bekent als de wijnfontijn. De bodega, heeft speciaal voor pelgrims een wijn tab gemaakt waar je een glaasje wijn kunt tappen voor jezelf er is ook gedacht aan geheel onthouders zij kunnen water tappen uit een andere kraan. Omdat we de "wijnfontein" (fuente del vino)al om 8.00u passeren tappen we niets, maar maken wel een fototje.
We lopen verder. Het is een mooi pad we lopen de bossen in. Vanuit de verte roept een koekkoek, die hebben we de afgelopen dagen al vaker gehoord, bijzonder want je hoort hem niet zo vaak. Het weer is goed niet al te koud, beetje frisjes als het waait. Het is nog wat bewolkt, maar het ziet eruit alsof het een mooie dag wordt. Later op de dag blijkt dit ook uit te komen. Fraaie schapenwolken drijven vredig over een zee van blauw. We lopen over paden met stenen kiezels, goed te begaan.
Ik heb mijn steen gevonden. Uit het kiezelpad sprong deze tijdens de wandeling ineens naar voren tussen duizenden andere. Puur op intuitie pak ik hem op wrijf hem wat schoon. Ik weet nog niet wat de bedoeling ervan is, maar heb het vertrouwen dat zich dat zal aandienen als het zover is. Mike zegt dat het voor hem vandaag een zware dag gaat worden, omdat hij niet geslapen heeft vannacht. Een voornemen van vandaag is om een slaapplek te zoeken met weinig mensen op een kamer. Omdat het belangrijk is dat Mike nu een goede nachtrust kan pakken. Zodat hij morgen uitgerust kan starten.
We lopen umbiola door tussen de wijn ranken door. Dat doet ons denken aan morgen dan zullen we de Rioga streek binnen lopen. Bekent van de Rioga wijn. Hele lekkere wijn is dat. Althans dat vinden wij.
Mike geeft aan vandaag wel muziek te willen luisteren tijdens het wandelen. Dat lijkt me een goed plan. Nadat we een kopje koffie hebben gedronken in villamayor de monjardin op een pleintje, Kunnen we vanaf nu gaan afdalen tussen prachtige grasvelden door en stuiten na een tijdje op een rustplaatsje met een kraampje met lekkers. We nemen een café american.
Espresso met mineraal water en dan even opwarmen in een magnetronnetje, We krijgen er ook nog een muffin bij. Lekker. De koffie is echter niet te drinken, bovendien niet warm. We eten er een boccadilio bij.
Daarna lopen we weer verder. We hebben beide onze muziek nu in onze oren. Wat ben ik dankbaar en blij met de spulletjes die ik bij heb. De muziek werkt goed als afleiding van pijntjes, ineens gaat het lopen dan beter.
Na lange tijd tussen het mooie gras te hebben gelopen komen we aan in Los Arcos. Het is dan 13.00u. We twijfelen of we hier blijven of door zullen lopen naar San sol nog een 7km, twee uur lopen.
Omdat we morgen anders een lange dag hebben besluiten door te lopen. Bovendien is Mike erg toe aan goede rust. In Sansol zijn maar twee of drie auberges. We wagen het erop. Omdat veel pelgrims er voor kiezen in Los Arcos te blijven zal het met de slaapplek wel goed komen. Om 15.00u. Lopen we Sansol binnen. Mike liep al op zijn reserve stand. Vol goede moed stappen we binnen bij een mooie herberg met slechts een paar kamers. Een hele vriendelijke jonge dame staat ons te woord en verteld wat we niet willen horen. Ze zit helemaal vol. De wanhoop is op onze gezichten te lezen denk ik, want ze verontschuldigt zich meer maals. Even weten we niet wat te doen. Ze zegt wacht ik ga proberen om mensen te schuiven, zodat ik misschien toch plek voor jullie heb. Ze belt de mensen die geeeserveerd hebben. De eerste pakt niet af. De tweede komt met drie inplaats van de gereserveerde twee plekken. Ze verontschuldigt zich weer. Wacht zegt ze weer ik kan een bekende uit een naburig plaatsje bellen om te vragen of die jullie hier wil oppikken. Helaas hij is niet aanwezig.
De laatste optie die ze geeft is door te lopen naar Torres del Rio. Daarvan zakt de moed in de schoenen, nog een aantal kilometers lopen. Nee nee zegt ze het is maar 750 m. De plaatsjes liggen praktisch tegen elkaar aan. We fleuren op. Ze belt om te vragen of zij nog een kamer hebben in het hostel, inmiddels is er ook een engels stel binnen komen lopen die daar ook graag hadden geslapen. Twee kamers dan maar.
Ja ze hebben nog net plek. We geven onze naam door en het is geregeld. We lopen de straat uit naar beneden, en zijn al in Torres del Rio. De man van het hostel raakt inpaniek als hij ziet dat het om twee mannen gaat, want het is een kamer met een twee persoons bed. We zeggen dat dat geen probleem is, en wijden er niet verder over uit.
Het is een prachtige kamer volgens mij vrij nieuw nog. Hop in de douche, die een heerlijke harde waterstraal geeft. Een voor een staan we een tijd onder de straal om bij te komen. Eten slaan we een keertje over. Mike slaapt om 18.30uur en ik schrijf nog en ga dan ook snel naar bed.
Pluspuntje morgen uitslapen tot 8.00 uur en we hoeven minder ver te lopen.
Welterusten allemaal tot de volgende.
Ps sorrie voor de typefoutjes, maar het is niet zo handig typen op je telefoon. Hopelijk is het goed te lezen.
Estella - Torres del Rio. (30km)
Om 5.30 uur word ik wakker, kijk om me heen en constateer dat er al wat bedrijvigheid om me heen is. Mike loopt al opgefrist rond, voor hem kon de nacht niet snel genoeg voorbij zijn. Niet geslapen, teveel mensen in een te klein "hok", bed naast bed naast bed. De een snurkt de ander nog meer, het was veel te warm, het bed was nog erger dan een zinkende titanic. Nee voor Mike was het goed dat hij om 5.30u eindelijk verlost kon worden van deze kwelling. Ik blijf nog even een halfuurtje het "zinkende schip" om nog wat wakker te worden voor ik in aktie kom. Ik heb altijd even wat aanlooptijd nodig, voor ik weer helemaal op aarde ben. Ik ben in dit proces hier wel sneller dan thuis. Als ik "er ben", gaan we vast ontbijten, hebben we dat maar gehad, nu het zo druk is. Anneke en Pauline uit Hoorn, zitten al aan de koffie. Mike en ik nemen ook een kopje, toast met jam en voor mij nog een schaaltje cruslie met melk. Thomas een jonge man uit Denemarken is inmiddels ook aangeschoven, hij lag naast ons. We vertellen hem dat het ons verbaasde dat hij in het volle licht van het ene op het andere moment in slaap was. Hij zegt dat hij inderdaad een knop omzet en dan slaapt. Thomas heeft zijn hele hielen al stuk gelopen, al de eerste dag naar Ronchevalles. Vanmorgen probeerd hij eerst zijn wandelschoenen, maar kiest uiteindelijk toch zijn sportschoentjes, zie ik in een ooghoek.
Wij hebben onze schoenen ook uit de kast gepakt en beginnen met onze vetertechniek. We hebben verschillende vetertechnieken geleerd bij het loopcentrum in horst. Je kunt heel veel sturen door je veters anders te strikken, maar het maakt op zo'n dag een wereld van verschil. Op een klein blaartje onder mijn teen na zijn onze voeten in prima vorm. Mede dankzij de vetertechniek.
We vertrekken Estella uit en gaan wederom stijgen, Mike heeft altijd even tijd nodig om in "the flow" te komen. Het ritme van ademhaling in combinatie met stappen zetten. We stijgen naar Irache, onder pelgrims bekent als de wijnfontijn. De bodega, heeft speciaal voor pelgrims een wijn tab gemaakt waar je een glaasje wijn kunt tappen voor jezelf er is ook gedacht aan geheel onthouders zij kunnen water tappen uit een andere kraan. Omdat we de "wijnfontein" (fuente del vino)al om 8.00u passeren tappen we niets, maar maken wel een fototje.
We lopen verder. Het is een mooi pad we lopen de bossen in. Vanuit de verte roept een koekkoek, die hebben we de afgelopen dagen al vaker gehoord, bijzonder want je hoort hem niet zo vaak. Het weer is goed niet al te koud, beetje frisjes als het waait. Het is nog wat bewolkt, maar het ziet eruit alsof het een mooie dag wordt. Later op de dag blijkt dit ook uit te komen. Fraaie schapenwolken drijven vredig over een zee van blauw. We lopen over paden met stenen kiezels, goed te begaan.
Ik heb mijn steen gevonden. Uit het kiezelpad sprong deze tijdens de wandeling ineens naar voren tussen duizenden andere. Puur op intuitie pak ik hem op wrijf hem wat schoon. Ik weet nog niet wat de bedoeling ervan is, maar heb het vertrouwen dat zich dat zal aandienen als het zover is. Mike zegt dat het voor hem vandaag een zware dag gaat worden, omdat hij niet geslapen heeft vannacht. Een voornemen van vandaag is om een slaapplek te zoeken met weinig mensen op een kamer. Omdat het belangrijk is dat Mike nu een goede nachtrust kan pakken. Zodat hij morgen uitgerust kan starten.
We lopen umbiola door tussen de wijn ranken door. Dat doet ons denken aan morgen dan zullen we de Rioga streek binnen lopen. Bekent van de Rioga wijn. Hele lekkere wijn is dat. Althans dat vinden wij.
Mike geeft aan vandaag wel muziek te willen luisteren tijdens het wandelen. Dat lijkt me een goed plan. Nadat we een kopje koffie hebben gedronken in villamayor de monjardin op een pleintje, Kunnen we vanaf nu gaan afdalen tussen prachtige grasvelden door en stuiten na een tijdje op een rustplaatsje met een kraampje met lekkers. We nemen een café american.
Espresso met mineraal water en dan even opwarmen in een magnetronnetje, We krijgen er ook nog een muffin bij. Lekker. De koffie is echter niet te drinken, bovendien niet warm. We eten er een boccadilio bij.
Daarna lopen we weer verder. We hebben beide onze muziek nu in onze oren. Wat ben ik dankbaar en blij met de spulletjes die ik bij heb. De muziek werkt goed als afleiding van pijntjes, ineens gaat het lopen dan beter.
Na lange tijd tussen het mooie gras te hebben gelopen komen we aan in Los Arcos. Het is dan 13.00u. We twijfelen of we hier blijven of door zullen lopen naar San sol nog een 7km, twee uur lopen.
Omdat we morgen anders een lange dag hebben besluiten door te lopen. Bovendien is Mike erg toe aan goede rust. In Sansol zijn maar twee of drie auberges. We wagen het erop. Omdat veel pelgrims er voor kiezen in Los Arcos te blijven zal het met de slaapplek wel goed komen. Om 15.00u. Lopen we Sansol binnen. Mike liep al op zijn reserve stand. Vol goede moed stappen we binnen bij een mooie herberg met slechts een paar kamers. Een hele vriendelijke jonge dame staat ons te woord en verteld wat we niet willen horen. Ze zit helemaal vol. De wanhoop is op onze gezichten te lezen denk ik, want ze verontschuldigt zich meer maals. Even weten we niet wat te doen. Ze zegt wacht ik ga proberen om mensen te schuiven, zodat ik misschien toch plek voor jullie heb. Ze belt de mensen die geeeserveerd hebben. De eerste pakt niet af. De tweede komt met drie inplaats van de gereserveerde twee plekken. Ze verontschuldigt zich weer. Wacht zegt ze weer ik kan een bekende uit een naburig plaatsje bellen om te vragen of die jullie hier wil oppikken. Helaas hij is niet aanwezig.
De laatste optie die ze geeft is door te lopen naar Torres del Rio. Daarvan zakt de moed in de schoenen, nog een aantal kilometers lopen. Nee nee zegt ze het is maar 750 m. De plaatsjes liggen praktisch tegen elkaar aan. We fleuren op. Ze belt om te vragen of zij nog een kamer hebben in het hostel, inmiddels is er ook een engels stel binnen komen lopen die daar ook graag hadden geslapen. Twee kamers dan maar.
Ja ze hebben nog net plek. We geven onze naam door en het is geregeld. We lopen de straat uit naar beneden, en zijn al in Torres del Rio. De man van het hostel raakt inpaniek als hij ziet dat het om twee mannen gaat, want het is een kamer met een twee persoons bed. We zeggen dat dat geen probleem is, en wijden er niet verder over uit.
Het is een prachtige kamer volgens mij vrij nieuw nog. Hop in de douche, die een heerlijke harde waterstraal geeft. Een voor een staan we een tijd onder de straal om bij te komen. Eten slaan we een keertje over. Mike slaapt om 18.30uur en ik schrijf nog en ga dan ook snel naar bed.
Pluspuntje morgen uitslapen tot 8.00 uur en we hoeven minder ver te lopen.
Welterusten allemaal tot de volgende.
Ps sorrie voor de typefoutjes, maar het is niet zo handig typen op je telefoon. Hopelijk is het goed te lezen.
-
01 Mei 2016 - 22:44
Henny:
Leef met je mee Mike, als je niet geslapen hebt dan krijg je geheid een zware dag, en er zit niks anders op dan stap voor stap de dag door te komen,
Maar een goede douche en een vroege nacht doet wonderen, dus morgen zal het wel beter gaan,
Succes, allebei
Henny -
01 Mei 2016 - 23:22
Dick En Elly:
Hopen op een goede nachtrust en....morgen gezond weer op. Nieuwe ronde nieuwe kansen. En typfoutjes...een kniesoor die daarop let. Het gaat om de inhoud toch....
Liefs, ons -
02 Mei 2016 - 08:47
Tebiena:
Hoi mannen
Het is steeds weer leuk om jullie verhaal te lezen.
Ik vind het knap dat jullie dit doen,zou niks voor mij zijn als ik niet wist waar ik zou kunnen slapen en in een snikhete kamer met zoveel mensen.
Veel succes met de nieuwe dag en wandeling en geniet ervan.
Gr Tebiena -
02 Mei 2016 - 18:14
Jan En Annie:
Hoi Bart en Mike
wat leuk weer wat te lezen en fotos te zien
als jullie in de wijnstreek komen neem dan lekker ene borrel.
Wij vinden het knap van jullie dat je toch steeds meer kilometers loopt als de bedoeling was.
nu lekker slapen en morgen weer verder,
ps de steen heeft vast een bedoeling
gr jan en annie -
02 Mei 2016 - 19:39
Frank Meeuwis:
Hallo daar,
Wat leuk om allemaal te lezen. Jullie maken alweer van alles mee.
Succes. Straks is alle pijn en moeheid vergeten.
Groeten,
Frank en Jack -
02 Mei 2016 - 22:07
Astrid:
pffffffffff ik heb met je te doen Mike,en vind het toch weer elke dag opnieuw knap van je....
En ik betrap me erop dat ik lees en lees en het lijkt alsof je het zelf meebeleeft...zo leuk geschreven.
Dankjewel weer voor het laten volgen...........van jullie dagelijkse bezigheden.
tot morgen of zo weer....
geniet van jullie rustdag morgen.. -
02 Mei 2016 - 22:26
Peter:
Wandelen in zwaar terrein eist z n tol. Dit tol wordt verdubbeld als je slecht hebt geslapen.
Vooral die laatste kilometertjes ga je dan voelen.
Dit alles hoort bij zo n avontuur en maakt de tocht onvergetelijk. Later lach je erom!
Gelukkig is het met 750 meter bonusmeters opgelost
Ondanks alles hebben jullie zo te lezen toch van het moois genoten onderweg en kunnen jullie je Masterstrikdloma al halen voor jullie halfweg zijn.
-
02 Mei 2016 - 23:18
Nonkel Zjos:
Weer mooi geschreven Bart.
En denk maar na elk dal komt een piek ;-)
Groeten
Jos -
03 Mei 2016 - 10:41
Sjaak Annemie:
Hallo Bart en Mike fijn te horen dat alles goed gaat op een blaartje na maar die gaan wel weer genezen.Het slaaptekort kan je ook ondervangendoor onder het lopen met een oog dicht te lopen en om het uur wisselen met het andere. ( grapje) maar we leven met julie mee.Ik zou zeggen geniet nog lekker door en houd het gezond en snoep maar lekker van de heerlijke broodjes. Tot wederhoren gr de oudjes: -
03 Mei 2016 - 18:10
Pap En Mam:
hoi bart en mike.ik denk dat het jullie goed heeft gedaan om een rustdag te hebben.dan kun je weer nieuwe krachten opdoen voor de komende dagen.groeten van ons drieen [brenhen] pap en mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
