WAT ALS JE NU EENS ECHT LOSLAAT........?
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Mike
14 Mei 2016 | Spanje, Sahagún
Wat als je eens echt loslaat...?
Vandaag nemen we jullie niet mee op de route van de camino, maar slaan we een andere weg in. De weg achter de camino....
Hoe mooi is het leven als je een moment neemt om los te laten. Dat zeggen we wel te doen, maar doen we nooit echt!
Hoe mooi is het om echt in het moment te zijn.
Een cliënte van mij kan uren naar het ritselen van de blaadjes aan de boom kijken. Het verveelt haar nooit, ze is dan opperst tevreden. Ik heb dat altijd heel mooi gevonden, dat ze daar zo van kan genieten. Pas nu begrijp ik haar echt, vanmiddag lig ik heerlijk met de zon op mijn knarretje en mijn mp3 op shuffel, zodat ik niet weet welke muziek er voorbij komt. De wereld lijkt stil te staan.
Ik geniet van de lucht, van mussen die op de muziek door de lucht lijken te dansen. Van Mike die naast me lekker op zijn manier geniet. Er staan bomen statig in het groene veld. Hun blaadjes ritselen in de wind. Niet volgens patroon maar willekeurig nooit hetzelfde, ik kan er uren naar kijken zonder dat er een gedachten in mijn hoofd komt die afleidt van dit moment. Je wordt er rustig van, heel rustig. Ik denk te hebben ervaren wat zij ervaart als ze lekker onder de bomen naar het ritselen van de bladeren kijkt. De zon op haar snoet de wind door haar haar. Ik begrijp haar, ik voel het ook.
Zo'n middag is goud waard, het doet je beseffen waar het echt om gaat, en dat dat helemaal niet ingewikkeld is. Alles in het gewone leven wat er bij komt of omheen hangt, dat is hetgeen het ingewikkeld maakt.
Hoe rijk kan het leven zijn als je klein kijkt. In heel "weinig" zit al zoveel, maar we hebben de tijd niet om het te kunnen zien. Hoe geweldig is het als je dit alles ook nog eens kunt delen met de belangrijkste persoon in je leven. Vanmiddag realiseerde ik hoe rijk ik werkelijk ben.
Ook kwamen wij tot de conclusie dat je volgens ons de camino pas echt ervaart als je hem loopt, precies om de reden dat je in een andere versnelling komt. Je tempo wordt langzamer, waardoor je de tijd krijgt om de details te ervaren. Ons idee is dat waneer je hem op de fiets doet, heel veel voor je verborgen blijft. De Duitsers hebben hier een mooi spreekwoord voor hebben we afgelopen dagen geleerd van Maria en Elisabet: "man war da wenn mann da gelaufen hat". Zoveel als: je bent pas werkelijk daar geweest, als je er gelopen hebt. De camino doet precies dat. Hoewel wij toch ook ervaren dat het snel gaat, we zijn al over de helft. Maar ook het feit dat er per dag zo veel gebeurd, en het besef van tijd dat compleet wegvalt, maakt dat je soms niet meer precies weet waar je waneer was en wie je gesproken hebt.
De camino heeft veel dingen in zich. Door de eenvoud waarin je dag in dag uit leeft, worden de "kleine" dingen in het leven "groter", ze komen meer naar voren. Dankbaarheid voor alles wat je hebt en kunt doen. Hoe fijn het is dat je een gezond lichaam hebt. Hoe blij je kunt zijn met warm stromend water. Al valt de hele douche om je heen van ellende uit elkaar, of sta je in een cabinetje waar je in vast zit als een sardientje in een blikje, toch waardeer je dat je warm water hebt om je af te spoelen. Of hoe fijn het is als een ander je helpt zonder dat je het moet vragen, gewoon omdat die ander ziet dat je het nodig hebt. Hoe fijn het is een ander te kunnen helpen, omdat die het nodig heeft. Hoe fijn het is als iemand naar je zwaait, als het regent, je een loopdag hebt die maar niet wil goedkomen. Hoe gelukkig je kunt zijn als degene van wie je houdt alles met jou meemaakt, en met je delen kan. En hoe waardevol een goede nachtrust is. (Ik weet nu wat het is om niet te kunnen slapen.) Hoeveel verschil vriendelijkheid maakt. (Terug denkend aan "Dolly Parton" van de herberg). Maar ook het besef hoe ontzettend goed wij het hebben, ookal mopperen we over van alles en nog wat. Hoe fijn het is te kunnen concluderen, dat je partner je op de juiste plaatsen aanvult, en andersom.
Kortom de camino maakt je toch een ander mens......
Vandaag nemen we jullie niet mee op de route van de camino, maar slaan we een andere weg in. De weg achter de camino....
Hoe mooi is het leven als je een moment neemt om los te laten. Dat zeggen we wel te doen, maar doen we nooit echt!
Hoe mooi is het om echt in het moment te zijn.
Een cliënte van mij kan uren naar het ritselen van de blaadjes aan de boom kijken. Het verveelt haar nooit, ze is dan opperst tevreden. Ik heb dat altijd heel mooi gevonden, dat ze daar zo van kan genieten. Pas nu begrijp ik haar echt, vanmiddag lig ik heerlijk met de zon op mijn knarretje en mijn mp3 op shuffel, zodat ik niet weet welke muziek er voorbij komt. De wereld lijkt stil te staan.
Ik geniet van de lucht, van mussen die op de muziek door de lucht lijken te dansen. Van Mike die naast me lekker op zijn manier geniet. Er staan bomen statig in het groene veld. Hun blaadjes ritselen in de wind. Niet volgens patroon maar willekeurig nooit hetzelfde, ik kan er uren naar kijken zonder dat er een gedachten in mijn hoofd komt die afleidt van dit moment. Je wordt er rustig van, heel rustig. Ik denk te hebben ervaren wat zij ervaart als ze lekker onder de bomen naar het ritselen van de bladeren kijkt. De zon op haar snoet de wind door haar haar. Ik begrijp haar, ik voel het ook.
Zo'n middag is goud waard, het doet je beseffen waar het echt om gaat, en dat dat helemaal niet ingewikkeld is. Alles in het gewone leven wat er bij komt of omheen hangt, dat is hetgeen het ingewikkeld maakt.
Hoe rijk kan het leven zijn als je klein kijkt. In heel "weinig" zit al zoveel, maar we hebben de tijd niet om het te kunnen zien. Hoe geweldig is het als je dit alles ook nog eens kunt delen met de belangrijkste persoon in je leven. Vanmiddag realiseerde ik hoe rijk ik werkelijk ben.
Ook kwamen wij tot de conclusie dat je volgens ons de camino pas echt ervaart als je hem loopt, precies om de reden dat je in een andere versnelling komt. Je tempo wordt langzamer, waardoor je de tijd krijgt om de details te ervaren. Ons idee is dat waneer je hem op de fiets doet, heel veel voor je verborgen blijft. De Duitsers hebben hier een mooi spreekwoord voor hebben we afgelopen dagen geleerd van Maria en Elisabet: "man war da wenn mann da gelaufen hat". Zoveel als: je bent pas werkelijk daar geweest, als je er gelopen hebt. De camino doet precies dat. Hoewel wij toch ook ervaren dat het snel gaat, we zijn al over de helft. Maar ook het feit dat er per dag zo veel gebeurd, en het besef van tijd dat compleet wegvalt, maakt dat je soms niet meer precies weet waar je waneer was en wie je gesproken hebt.
De camino heeft veel dingen in zich. Door de eenvoud waarin je dag in dag uit leeft, worden de "kleine" dingen in het leven "groter", ze komen meer naar voren. Dankbaarheid voor alles wat je hebt en kunt doen. Hoe fijn het is dat je een gezond lichaam hebt. Hoe blij je kunt zijn met warm stromend water. Al valt de hele douche om je heen van ellende uit elkaar, of sta je in een cabinetje waar je in vast zit als een sardientje in een blikje, toch waardeer je dat je warm water hebt om je af te spoelen. Of hoe fijn het is als een ander je helpt zonder dat je het moet vragen, gewoon omdat die ander ziet dat je het nodig hebt. Hoe fijn het is een ander te kunnen helpen, omdat die het nodig heeft. Hoe fijn het is als iemand naar je zwaait, als het regent, je een loopdag hebt die maar niet wil goedkomen. Hoe gelukkig je kunt zijn als degene van wie je houdt alles met jou meemaakt, en met je delen kan. En hoe waardevol een goede nachtrust is. (Ik weet nu wat het is om niet te kunnen slapen.) Hoeveel verschil vriendelijkheid maakt. (Terug denkend aan "Dolly Parton" van de herberg). Maar ook het besef hoe ontzettend goed wij het hebben, ookal mopperen we over van alles en nog wat. Hoe fijn het is te kunnen concluderen, dat je partner je op de juiste plaatsen aanvult, en andersom.
Kortom de camino maakt je toch een ander mens......
-
14 Mei 2016 - 18:34
Henny:
Precies verwoord Bart wat ik dacht over de Camino. Dat je helemaal tot jezelf kunt komen , back to basic, pas op de plaats en hoe gioed dat we het hebben ,ondanks....... En dat is dus voor ieder persoon anders .....
Iedereen heeft een rugzakje en hopelijk wordt die dan tijdens de Camino wat lichter.
Dit nemen ze jullie in ieder geval niet meer af, en kun je profijt van hebben durende de rest of jullie leven.
Henny X -
14 Mei 2016 - 20:39
Pap En Mam:
hallo .dit is een mooi stuk wat je gescheven hebt.dat is een stuk om er eens over na te denken.maar hoe ouder je wordt hoe anders dat velen dan anders denken en zeggen.maar nu jullie dit allemaal zien en meemaken.en soms ongemak hebben zien jullie al die kleine dingen eerder als vroeger.en maken jullie dat allemaal bewuster mee. dat lijkt mij ook mooier als van horen zeggen.verder heel veel sterkte.de groeten.pap en mam.tot horen weer. -
14 Mei 2016 - 20:50
Hetty:
Lieve Bart en Mike, dit is de enige echte waarheid!! Het geluk zit hem in het kleine!
Ik 'loop mijn eigen Camino' en ervaar precies hetzelfde. Ik werd een beetje emotioneel toen ik dit verhaal las. We racen zoveel moois voorbij. Het leven wordt zo vluchtig geleefd en we laten ons zo gemakkelijk meesleuren. Wat jammer is dat toch hè?!
Deze ervaring/inzicht is een geschenk met heel veel waarde. Wanneer je straks weer terug bent in het werkleven en dreigt mee gesleurd te worden door alle drukte, denk dan even aan dit mooie plekje met deze mooie ervaring. Dan weet je...terug naar de basis, waar gaat het om in dit leven en waar wordt ik blij van?
Mooi verwoord Bart..Dank voor het delen!
-
14 Mei 2016 - 21:43
Nonkel Zjos:
Willst du immer weiter schweifen?
Sieh, das Gute liegt so nah.
Lerne nur das Glück ergreifen,
Denn das Glück ist immer da.
Johann Wolfgang von Goethe
Wilt u alsmaar zoekend blijven?
't Goede is zo dichtbij.
Leer slechts het geluk te grijpen,
want het ligt in het bereik.
Buen Camino -
15 Mei 2016 - 09:24
Rina Van GRINSVEN :
Wat een mooi geschreven verhaal het raakt je als je t leest.En ik kan het me wel een beetje voorstellen dat gevoel .
Hou t vast ,en draag t de rest van jullie leven mee.
Ga verder met genieten samen.gr René en Rina -
15 Mei 2016 - 10:21
Ine Lingg:
Wauw, wat bijzonder.
Dank je wel.
Groetjes -
15 Mei 2016 - 11:45
Sjaak Annemie:
Hoi Bikkels Vandaag jullie verhalen gelezen die we achter lagen Wat een ervaringen allemaal. En mooi geschreven.dit is voor ons echt genieten. We leven helemaal mee. Ook nog een mooie bijkomstigheid dat je je vak nog uit kunt oefenen. Maarja julie weten als geen ander dat je beter kunt helpen als geholpen worden. Fijn om te lezen dat alles goed gaat.Hier is ook alles OK ga lekker door met wandelen en genieten en houd de voetjes heel . Wat gaat de tijd snel dat zal voor julie ook wel zo zijn.We blijven op de hoogte als we WiFi hebben.
Groetjes van ons xxxxxxxxxx -
15 Mei 2016 - 12:09
Ingrid:
Lieve Mike en Bart.
Wat een prachtig verhaal en JA het gaat om de kleine dingen in het leven, nou......Noem het maar klein. Gezondheid, leuke mensen en natuurlijk heel veel dieren om je heen, de zon die schijnt en ga zo maar door. Hoe snel vinden we alles normaal wat we hebben......en hoe rijk zijn we nog als we de helft minder zouden hebben. Het is soms moeilijk maar idd proberen om daar zo veel en vaak mogelijk bij stil te staan.
Paul en ik wensen jullie nog heel veel van die prachtige momenten, geniet ervan en probeer dat vast te houden.
Gute Reise xxx -
15 Mei 2016 - 12:20
Karel En Jo:
We hebben net jullie verslagen gelezen en zijn er van onder de indruk. Het is een hele prestatie. Ga zo door en geniet ervan.
Groetjes uit Stiphout. -
15 Mei 2016 - 21:48
Yvonne & Frank:
Hoi Bart & Mike,
Erg leuk te lezen dat jullie het erg naar jullie zin hebben.
Geniet er van en van de omgeving en van elkaar.
Groetjes Frank en Yvonne -
15 Mei 2016 - 22:32
Astrid:
jullie laten ons echt genieten.....en beleven....
Dankjullie wel voor elke keer toch weer even de tijd te nemen hiervoor.
Mark en Astrid. -
16 Mei 2016 - 12:31
Monique:
Wat een mooi verhaal. Geniet er lekker van.
En tot over twee weken.
Groetjes Hennie en Monique -
16 Mei 2016 - 15:03
Grada:
Dank je Bart en Mike
Voor het delen van dit verslag,vanuit je hart.
Je hoofd leeg maken.
Kijken en leven.met bewondering verwondering,dankbaarheid liefde.
Mensen ontmoeten mensen begroeten samen op weg of toch even alleen!
Een reis door een stukje hemel op aarde(soms ook de hel).
Maar vooral een innerlijke reis,heel dicht bij jezelf komen.
Hou vast en laat los als het niet zo goed gaat.
Nog mooie dagen en voor iedere dag CARPE DIEM!!!!!!
Groet van tante Grada.....
-
17 Mei 2016 - 17:59
Jan En Annie:
Hoi Bart en Maik.
Wat een mooi verslag,we hebben er echt van genoten.
we genieten nu meer als eerst nu je wat meegemaakt hebt
wat zijn jullie toch kanjers.
nu de laatste helft ......we volgen jullie
gr ome Jan & tante Annie -
18 Mei 2016 - 18:55
Heidi:
Ik lees jullie verhalen,en denk....Goh die twee,die zo goed bij elkaar passen...heb ik dan toch maar mooi bij elkaar gebracht -
20 Mei 2016 - 23:02
Peter:
Hoe rijk kan het leven zijn als je klein kijkt. In heel "weinig" zit al zoveel, maar we hebben de tijd niet om het te kunnen zien. Hoe geweldig is het als je dit alles ook nog eens kunt delen met de belangrijkste persoon in je leven. Vanmiddag realiseerde ik hoe rijk ik werkelijk ben.
Wat een woorden met inhoud!
Hoe groot kun je worden door klein te zijn!
Dit is jezelf zien met al wat je hebt.
Groot verwoord Bart. Hier wordt ik rijk van.
Ben ff offline geweest en worstel me door de uitgebreide verslagen...( ben een slechte lezer )
Ik krijg een heleboel indrukken te verwerken maar moet met bovenstaande ff vast reageren voordat ik de rest ga lezen.
Ik geniet ondanks dat lezenniet mijn favorite bezigheid is van de manier waarop jullie verslag verwoord is....grote klasse Bart
Gauw weer naar t volgende verhaal
-
24 Mei 2016 - 18:54
Sonja:
Wat valt er hierop te zeggen.....
Genieten en blijven genieten!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
