EEN GOUDEN RANDJE
Door: Bart
Blijf op de hoogte en volg Bart en Mike
30 Mei 2016 | Spanje, Arzúa
Beste allemaal onze tocht loopt bijna op zijn eind, nog 35 km van Santiago verwijderd. Dat klinkt ons heel onwerkelijk in de oren. We zijn nog maar twee dagen lopen van Santiago vandaan. Dat kunnen we ons nog niet echt voorstellen, en toch weten we dat het zo is.
Er is de laatste week wel wat veranderd, het is niet zo goed uit te leggen. Een week geleden zei ik nog, "als je me nu vooraan de camino neer zou zetten zou ik het zo weer doen. Als je me die vraag nu stelt, krijg je het tegenovergestelde antwoord. Voor Mike geldt hetzelfde, maar die zou dan na de Pyreneeën gestart zijn. Ergens in je onderbewuste lijk je je dus toch voor te bereiden op het eind, of beter gezegt; de afronding van dit avontuur, want dat is het toch wel geweest.
We hebben de laatste week ook bewust meer voor ons twee ingeruimd, dat betekent geen albergues met slaapzalen meer, daar zijn we ook echt helemaal klaar mee. Al het gekrioel om je heen alle nachtelijke geluiden, de geur, het gedoe in de douches.
Dus deze laatste week zijn we eigenlijk al een beetje aan het ont-caminoën. De afgelopen week ga je tijdens het lopen ook terug kijken op de tocht; weet je nog...., waar hadden we nu ookal weer dat lekkere menu, wat was de mooiste stad. Welke herberg sprong er het meest uit. Weet je nog de Pyreneeën, wat is dat lang geleden. Weet je nog toen we in st.Jean startte en we tegen elkaar zeiden; "wat een gek idee dat er op dit moment in Santiago mensen het plein op lopen, die hun tocht erop hebben zitten". Nu zijn wij die mensen die overmorgen het plein oplopen, terwijl er in st. Jean mensen zijn die wellicht dezelfde constatering doen als wij op 26 April. De cirkel is rond voor ons. Er is echter een verschil met wat we in verschillende verhalen hebben gelezen, althans dat denken we nu. Mensen beschrijven dat ze tegen het eind langzamer gaan lopen, om de aankomst in Santiago uit te stellen, omdat ze nog niet klaar zijn om het los te laten. Dat gevoel hebben wij niet. Wij zijn er klaar voor, klaar om deze mooie ervaring af te ronden, en mee te nemen voor de rest van ons leven.
We kijken heel tevreden terug op een prachtige tocht, met veel hele leuke, en bijzondere ontmoetingen. Prachtige ervaringen. We hebben mooie inzichten op mogen doen. We hebben mogen zien hoe "rijk" we zijn, mogen ervaren wie we zelf zijn als we ver over onze grens moeten, en hoe we er toch nog kunnen zijn voor elkaar.
Dus die afronding is helemaal op zijn plaats. Wat meer kun je er nog van verwachten. We hebben volop genoten van alles wat de camino te bieden heeft, en nemen het goede daaruit mee.
We zijn dus nog rijker als we al waren.
We kijken uit naar de aankomst in Santiago. Waar we onthaald zullen worden door Astrid en Monique. Hoe bijzonder is dat! Dat men uit Nederland hierheen vliegt om ons te kunnen onthalen. Wij vinden dat heel bijzonder, en kijken er al naar uit.
Ik heb me voor genomen om niet te huilen, maar weet nu eigenlijk al dat dat niet gaat lukken. Het is toch een ontlading van .... ja van wat?.....
Een heel prachtig hoofdstuk in ons leven, met een gouden randje eromheen.
Er is de laatste week wel wat veranderd, het is niet zo goed uit te leggen. Een week geleden zei ik nog, "als je me nu vooraan de camino neer zou zetten zou ik het zo weer doen. Als je me die vraag nu stelt, krijg je het tegenovergestelde antwoord. Voor Mike geldt hetzelfde, maar die zou dan na de Pyreneeën gestart zijn. Ergens in je onderbewuste lijk je je dus toch voor te bereiden op het eind, of beter gezegt; de afronding van dit avontuur, want dat is het toch wel geweest.
We hebben de laatste week ook bewust meer voor ons twee ingeruimd, dat betekent geen albergues met slaapzalen meer, daar zijn we ook echt helemaal klaar mee. Al het gekrioel om je heen alle nachtelijke geluiden, de geur, het gedoe in de douches.
Dus deze laatste week zijn we eigenlijk al een beetje aan het ont-caminoën. De afgelopen week ga je tijdens het lopen ook terug kijken op de tocht; weet je nog...., waar hadden we nu ookal weer dat lekkere menu, wat was de mooiste stad. Welke herberg sprong er het meest uit. Weet je nog de Pyreneeën, wat is dat lang geleden. Weet je nog toen we in st.Jean startte en we tegen elkaar zeiden; "wat een gek idee dat er op dit moment in Santiago mensen het plein op lopen, die hun tocht erop hebben zitten". Nu zijn wij die mensen die overmorgen het plein oplopen, terwijl er in st. Jean mensen zijn die wellicht dezelfde constatering doen als wij op 26 April. De cirkel is rond voor ons. Er is echter een verschil met wat we in verschillende verhalen hebben gelezen, althans dat denken we nu. Mensen beschrijven dat ze tegen het eind langzamer gaan lopen, om de aankomst in Santiago uit te stellen, omdat ze nog niet klaar zijn om het los te laten. Dat gevoel hebben wij niet. Wij zijn er klaar voor, klaar om deze mooie ervaring af te ronden, en mee te nemen voor de rest van ons leven.
We kijken heel tevreden terug op een prachtige tocht, met veel hele leuke, en bijzondere ontmoetingen. Prachtige ervaringen. We hebben mooie inzichten op mogen doen. We hebben mogen zien hoe "rijk" we zijn, mogen ervaren wie we zelf zijn als we ver over onze grens moeten, en hoe we er toch nog kunnen zijn voor elkaar.
Dus die afronding is helemaal op zijn plaats. Wat meer kun je er nog van verwachten. We hebben volop genoten van alles wat de camino te bieden heeft, en nemen het goede daaruit mee.
We zijn dus nog rijker als we al waren.
We kijken uit naar de aankomst in Santiago. Waar we onthaald zullen worden door Astrid en Monique. Hoe bijzonder is dat! Dat men uit Nederland hierheen vliegt om ons te kunnen onthalen. Wij vinden dat heel bijzonder, en kijken er al naar uit.
Ik heb me voor genomen om niet te huilen, maar weet nu eigenlijk al dat dat niet gaat lukken. Het is toch een ontlading van .... ja van wat?.....
Een heel prachtig hoofdstuk in ons leven, met een gouden randje eromheen.
-
30 Mei 2016 - 22:17
Dick En Elly Van Der Vaart:
Wat jullie voelen en omschrijven hebben wij precies zo ervaren. Oh en die tranen rollen bij mij nu al. Ik loop woensdag in gedachten en hoop in jullie harten mee het plein op. Maak weer die foto van onze voeten aan weerskanten van de schelp. En zie al die mensen die je de hele reis al gezien en of gesproken hebt, Ervaar het het is intens maar zo mooi om deze ketting te sluiten. En wat fijn dat er mensen zijn die er zijn voor jullie speciaal! voor jullie.
Lieve lieve schatten ervaar en geniet!!!
Dikke knuf van ons XXX
-
30 Mei 2016 - 22:27
Peter:
Wat een verhalen , wat een levensles en wat een aanloop naar de finish.
Wat een prestatie met ups and downs waar wij als lezers van hebben mogen smullen.
En dan nog een paar bikkels die dit beladen avontuur mede met jullie afsluiten.
Grote klasse .... Alvast gefeliciteerd en bedankt voor het mogen meegenieten!
Ben benieuwd naar het hoogtepunt. -
30 Mei 2016 - 23:03
Hetty:
Wat een ervaring en wat een mooie verhalen! Ik ga het missen!
Geniet intens van die laatste dagen en laat die tranen maar rollen. Heerlijk..zoveel janken als maar nodig is! Wel met je ogen open hoor, anders missen jullie te veel.
Ik denk woensdag aan jullie en zal hier een kaarsje opsteken!
Lieve groet,
Hetty xxxxxxx
-
31 Mei 2016 - 07:04
Nellie En Cis:
Lieve Mike en Bart,
Wat mooi hoe we jullie verhalen hebben mogen volgen en wat een ongelooflijk dappere mannen zijn jullie ! We zaten maandagmiddag samen hier over jullie te praten en dat het bijna zover is en nu jullie laatste 35 km in een intens avontuur.
Heel veel goede moed deze laatste kilometers en dank voor het mogen "meelezen".
We zijn heel trots op onze India-vrienden, dikke knuffel van Nellie en Cis -
31 Mei 2016 - 08:36
Pap En Mam:
hallo jongens.wat is het fijn om te horen dat jullie er bijna zijn.en als je dan de berichten van jullie weer terug halen van het beginaf dan zie je dat het acheraf misschien toch alles bij elkaar mee gevallen is .maar nu zie je ook dat het niet is zo als bij ons in nederland.zeker het wonen niet.en in die soort landen leven ze ook heel anders dan wij .maar zeker de netheid van alles.wij kijken altijd of het zuiver is maar dat is niet in alle landen.dat hebben jullie ook gezien en aanvaart.nog een goede reis en dan zien jullie ons as met vrindin.dat zal mooi zijn .de groeten pap en mam. -
31 Mei 2016 - 09:03
Henny:
Bijna de eindstreep.... Missie volbracht... Een rugzak vol ervaringen....
Dat nemen ze jullie niet meer af en als je het samen hebt gedaan kun je er naderhand ook nog goed over praten omdat je metgezel precies weet waar je het over hebt... Dat lijkt me erg waardevol.
Henny -
31 Mei 2016 - 10:17
Sjaak En Annemie:
Hoi Bart en Mike. jammer voor ons dat het einde nadert en niet meer kunnen genieten van de belevenissen en mooie verhalen. maar we zullen ze nog wel live te horen krijgen denk ik.
Nog een laatste fijne kilometers geniet er nog van en in gedachte zijn we in Santiago als jullie aankomen knap gedaan we zijn trots op jullie. Groetjes pap mam xxxxxxx. -
31 Mei 2016 - 11:38
Didi:
hoi,
wij komen zo snel mogelijk langs als jullie terug zijn.
ik heb zin om jullie verhalen te horen
groetjes
Didi -
31 Mei 2016 - 14:40
Loes:
Proficiat met jullie prestatie en geniet van de laatste dag! Bedank voor de mooie verhalen en foto's.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
